Νάνος Βαλαωρίτης

Η σπειροειδής χαίτη ενός αποτυχημένου φεγγαριού που πήγε να γίνει άνθρωπος – χρωματιστή έντερο-εντομολογία - το γράμμα 4, ο αριθμός Ω, ερωτηματικά, μαμούνια, καρδιές σε όλα τα μεγέθη, σε όλα τα χρώματα, βέλη, φυτά, ανθρωπάκια με φωτιές και ήλιοι, σταυρός ή σφυροδρέπανο, αδιάφορο τι – τριβόλια, όπως τα σκουληκάκια μέσα στο φρούτο. Το ηρωικό κατσαβίδι με το παξιμάδι του και με την αλυσίδα – ο θρόνος της καρδιάς, το απροσδόκητο αυτό ξέσπασμα είναι σαν μία βροχή ανοιξιάτικη που φέρνει πάνω στης γης την επιφάνεια όχι μόνο τα χόρτα και τα λουλούδια αλλά κι όλα τα μικροσκοπικά πλάσματα της οικουμένης.

 Και να επιτέλους το ανεκδιήγητο διηγημένο σε εικονές, η πεντάμορφη – αναδυόμενη από τα βάθη του είναι – μία Γραφή Ζωής – που οργανώνεται σε Πηγή Ζωής – αυθόρμητο σύνολο όπως το κρύσταλλο – εξίσου ζαλιστικό και μεθυστικό – Ένα αληθινό πανηγύρι για τα μάτια, που μεταμορφώνει το παν σ’ έναν «προσωπικό μύθο» - που περιέχει την ιδέα της παγκοσμιότητας –όπως το μήλο είναι παντού το ίδιο και το δέντρο που έχει τις ρίζες του στο χώμα είναι κι αυτό μια αδιάκοπη συνέχεια, έστω και υποβρύχια όπως τα βάθη της σνυείδησης – γεμάτη νησιά με οργιώδη βλάστηση.

Ένας αληθινός λυρικός ζωγράφος, μια μεγάλη έκπληξη, η πρώτη αυτή εμφάνιση, μ’ έργα βγαλμένα από μια περιπέτεια μαγική κι απίστευτη στο τέρμα του εαυτού του. Το παντοδύναμο ονειροστάσιο – Ένας κόσμος αλυσιδωτός – που φουντώνει σα νιογέννητο ηφαίστειο και διακλάδώνεται σε μια αλληλουχία ατελείωτη.

Δεν είναι τεχνική μονάχα η αναπαράσταση, αλλά μια σειρά από πυροτεχνήματα κι αναλαμπές, αληθινές illuminations με τη διπλή έννοια της λέξης – όπως το θέλησε ο Rimbaud – δηλαδή όχι μόνο εικονογράφηση μεσαιωνικού χειρόγραφου, αλλά και οραματισμοί – έννοια μέσα στην έννοια – μια λαμπρή νέα σελίδα για τα ελληνικά μας μάτια – εμπειρίες θανάτου – μεταμορφώσεις και αναγεννήσεις – βαθιά λατρεία παλλόμενη από αληθινή συγκίνηση μέσα σ’ ένα όργιο από χρώματα και σχήματα.

Τόξα και καμπύλες κοσμικής γονιμοποίησης – ονειροδαχτυλουργία μες απ’ τα χέρια ενός αραχνούφαντου Ηφαίστου. Κάπου εδώ κοντά θα είναι ασφαλώς και η Αφροδίτη, των αγγέλων και των σατανάδων η πιστή συντρόφισσα!

Ζήτω ο Ακριθάκης. Όσοι έχουν μάτια ακούν κι όσοι έχουν αυτιά θα δούνε.

Από τον κατάλογο της ατομικής έκθεσης του Αλέξη Ακριθάκη στην Αθήνα στο Γαλλικό Ινστιτούτο το 1965