© Alexis Akrithakis Archive, photos by Niki Maragou, Pavlos Patsoukas, Emanouel Plakiotis, Chloe Akrithaki

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ


1939

  Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννιέται στην Αθήνα, στις 11 Μαίου.
Ο πατέρας του ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και η μητέρα του κατάγεται από αστική Αθηναική οικογένεια. Σπούδασε στο Παρίσι και μαζί με τις αδελφές της είχε έναν από τους πιο γνωστούς οίκους μόδας στην Αθήνα.

Από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, η αντισυμβατική του προσωπικότητα επηρεάζει τη ζωή του. Αποβάλλεται από τα περισσότερα σχολεία ως «επικίνδυνος ταραξίας», συχνάζει σε κύκλους μποέμ διανοουμένων και επηρεάζεται κυρίως από τον ποιητή και φιλόσοφο Γιώργο Μακρή και τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή.

 
1945-1955


1958-60

  Φεύγει για το Παρίσι, με την πρόθεση να σπουδάσει στην Académie de la Grande Chaumière. Στο Παρίσι γνωρίζεται με τον Λέο Φερέ, τον Ζακ Μπρελ, έχει εναν σύντομο δεσμό με τη ηθοποιό Τζην Σήνμπεργκ , ζει στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Θάνο Τσίνγκο.
1960 - Επιστρέφει στην Ελλάδα για να εκτελέση τη στρατιωτική του θητεία.
Εκθέτει τα πρώτα έργα του στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέου Ηρακλείου.  
1961

1963   Σύντομος γάμος με την παιδική του φίλη Γιάννα Βασιλιάδου, πρώτη ατομική έκθεση στη Θεσσαλονίκη στη Γκαλερί Βέλτσου.
Πρώτη έκθεση στην Αθήνα, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, τον κατάλογο προλογίζει ο Νάνος Βαλαωρίτης. Κάνει εικονογραφήσεις για το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό Πάλι. Παίρνει μέρος συην έκθεση “II Internationale Ausstellung Objektiver Poesie und Malerei" στην Κοπεγχάγη.
 Είναι από τις πιο επαναστατικές και ανεξάρτητες προσωπικότητες στις τέχνες και φημίζεται για την ομορφιά του. Ζει για ένα μεγάλο διάστημα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή
  1965-66
1967   Πρώτη έκθεση στο Εξωτερικό στη Γκαλερί Χάμμερ στο Βερολίνο.
Έκθεση στο Ινστιτούτο Γκαίτε, με εισαγωγή του Χρήστου Ιωακειμίδη. Του απονέμεται υποτροφία της DAAD (Γερμανική Υπηρεσία Ακαδημαικών Ανταλλαγών) και εγκαθίσταται μόνιμα στο Βερολίνο.   1968

1969

  Τον ακολουθεί η γυναίκα του Φώφη και η κόρη τους Χλόη γεννιέται στο Βερολίνο.

Δημιουργεί τις πρώτες του ξύλινες κατασκευές. Η συνεργασία του με τον Αλέξανδρο Ιόλα ξεκινά και θα διαρκέσει καθ 'όλη τη δεκαετία του '70. Ο Ιόλας θα υποστηρίξει το έργο του και θα το παρουσιάσει συστηματικά εκτός και εντός της Ελλάδας.

  1970
1970-80   Μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας. Εκθέτει στη Γερμανία, Ιταλία και Ελβετία και συμμετέχει σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην ελληνική και τη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή. Συμμετέχει στην έκθεση
«Szene Berlin Mai '72» στο Württembergische Kunstverein στη Στουτγκάρδη, επιμέλεια του Χρήστου Ιωακειμίδη.
Στην Ελλάδα συνεργάζεται με τις Γκαλερί Ζουμπουλάκη και Μπερνιέ. Σε συνεργασία με το Νίκο Παπαδάκη σχεδιάζει έπιπλα και υφάσματα για το "Πολύπλανο".
Η σύζυγός του Φώφη ανοίγει το "Εστιατόριο", ένα εστιατόριο που θα γράψει ιστορία στη νυχτερινή ζωή του Βερολίνου. Διάσημοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι του 20ού αιώνα, όπως οι Francis Bacon, Heiner Müller, Jannis Kounellis, Rebecca Horn, Peter Stein, Andy Warhol, Wim Wenders, Daniel Barenboim, Alfred Brendel, Robert Wilson, Joseph Beuys καθώς και η υψηλή κοινωνία και οι πολιτικοί του Βερολίνου τρώνε,  πίνουν και γιορτάζουν στο διάσημο εστιατόριο για περίπου 20 χρόνια.   1976
1977   Πρώτη έκθεση στη γκαλερί των Jean και Karen Bernier. Σε αυτή τη γκαλερί θα παρουσιάσει τρεις ατομικές εκθέσεις μέχρι το 1984. Εκθέτει δίπλα σε καλλιτέχνες όπως οι Jannis Kounellis, Μel Bochner, Steven Antonakos, Brice Marden, Mario Marz, Pierpaolo Canzolari, Λουκάς Σαμαράς, Gilberto Zorio, Giulio Paolini, Marisa Merz, Wolfagang Laib, Richard Long, Michael Buthe και Bruce Nauman.
Το 1979 συμμετέχει στην έκθεση "Von Schlemmer zu Max Ernst" στο Museum der Kunst στο Αννόβερο.
Συνεργάζεται με τον Daniel Lomel για την παραγωγή του "Le Bateau Ivre" ενός χοροθεάτρου που βασίζεται στο ομώνυμο ποίημα του Arthur Rimbaud.   1980
1984   Συμμετέχει στην ιδρυτική έκθεση του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη, το πρώτο μουσείο σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, με την παρουσίαση της Συλλογής του Αλέξανδρου Ιόλα.
Επιστρέφει οριστικά στην Ελλαδα.   1984
1986   Συνεργάζεται με τον Γιώργο Λάππα σε μια σειρά σχεδίων με θέμα το τσίρκο. Αυτή η ιδιοσυγκρασιακή συνεργασία παρουσιάζεται στη Γκαλερί Άρτιο στην Αθήνα.
Η υγεία του είναι άσχημη και μπαινοβγαίνει σε διάφορα νοσοκομεία.   1990-94
1990  

Παρουσιάζει στην Γκαλερί Ζαλοκώστα 7 στην Αθήνα σειρά σχεδίων με τίτλο «Τα λουλούδια μου για τους αυτόχειρες φίλους μου».

'Εκθεση "Τα Τέρατα", Αίθουσα Τέχνης Κρεωνίδης, Αθήνα.   1992
1993   Η τελευταία ατομική του έκθεση πραγματοποιείται στην Γκαλερί Ιλεάνα Τούντα στην Αθήνα.
Η υγεία του έχει καταστραφεί από την ταραχώδη και μποέμ ζωή του. Μπαίνει για λίγο στο Δρομοκαΐτιο όπου δημιουργεί μια δραματική σειρά μικρών σχεδίων που απεικονίζουν ασθενείς της κλινικής.
Στις 19 Σεπτεμβρίου ο Αλέξης Ακριθάκης φεύγει από τη ζωή.   1994

 

1997

 

 

Οργανώνεται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη αναδρομική έκθεσή του.

Η αναδρομική έκθεση μεταφέρεται στην Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα.

  1998
2003   παρουσιάζεται αναδρομική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη στη Neue National Galerie, Βερολίνο  αντικριστά με την έκθεση του Πάμπλο Πικάσσο.

Εκδίδεται εκτενής μονογραφία για το έργο του από τις εκδόσεις Αδάμ σε επιμέλεια του Ντένη Ζαχαρόπουλου.

Ο Αλέξης Ακριθάκης άφησε πίσω του πλούσιο έργο,το οποίο διαχειρίζεται η κόρη του Χλόη Γκάιτμανν Ακριθάκη, μοναδική κληρονόμος όλων των δικαιωμάτων.

 

2005